dissabte, 11 de gener del 2020

BUT NOT OUR BRAIN




Should we feel ashamed?
Have you ever forget?
We cover the head
But not our brain!

Should we take the blame?
We use our pain
To keep fighting ahead!

Cook for your own bread!
We are busy today
Screaming for our aim.

Should we feel ashamed?
Have you ever forget?
We cover the head
But not our brain!

divendres, 11 de gener del 2019

Empty silence screams louder than noise

A place.
A space.
An empty space.

With a hole (full of holes).
With a hole in the middle (accurately situated, carefully cutted).
A little bite more to the left, falling (maybe).
A big hole of space.
A bit of hole full of emptiness.
A bite of a hole fill with the space of another place.

A whole gap feeding the emptiness.
Full of nothing.
Feeling silence.
A fulling silence, to fill nothing.

A silence out of the hole runs away,
Runs away with the purpose of screaming,
That it’s going to fill this gap with lost space,
Lost space to calm down my inside noise.

But anyway, noise.
Everywhere noise,
All around noise,
Outside me noise.
And inside me
Even more noise.
Noise wanting to scape.
Noise searching for a hole.
To run away nowhere.
To run away now-here.
But why?

If anyway,
Loneliness knows
That empty silence screams louder than noise...

Anyone knows,
How empty it sounds
the screaming silence trying to shut up noise.
Peacefulness surrounding me.
(Maybe).


Silence is nowhere
Silence is now, here.

dilluns, 24 de setembre del 2018

El gordo de las poesías

EL GORDO DE LAS POESÍAS



"No te pongas de medir distancia entre estrellas
somos estrellas fugaces
lo único que queda es energía de polvo de ellas
polvo de partículas de estrellas." - Dijo un dia el gordo de las poesías.-



El gordo de las poesías,
tant lleno de inspiracion
tant suelto por el mundo
tan solo de libertad
tan sobrado de gordura.


Tan solo y tan sobrado
que tan solo escucha con la mirada
que tan solo vaga sin rumbo
que vaga sin rumbo fijo
que rumba sin turno
pero con cara de decisión
con cara de gordo de passion
con cara de estar lleno
llenisimo
a explotar, a rebentar de energia de esa de la suya.


Energía de esa que cuando te explota en la cara no puedes esquivar
energía de esa que no puedes evitar-la
(ni quieres)
energía de la wuena.


Energía de esa que te llena de gordura o de ternura
(algunos caminos los dos términos llegan a ser lo mismo tal vez)
caminos de dar vueltas en la vida
de no marearse
o de marearse en companyia.


Energía de pedalear media vida para al final coger un metro.
de comerte  media vida para al final reventar de felicidad
explotar de creatividad
y quedarte más llena de ternura
y más embarazada de gordura lirica
que el gordo de las poesías.
(Pero eso esta dificil guey).


Porque el gordo de las poesías
está tan lleno de inspiración
tant gordo d'energia,
que ya hizo BUM,
que ya explotó en creatividad!


Hoy, tenia que ser hoy.


HOY? TENIA QUE SER HOY?
HOY, TENIA QUE SER HOY
HOY? TENIA QUE SER HOY!!!
-el mejor brindis es el de tus pestañas-


No se cuando nos volveremos a ver.
Y no se si quiero saberlo hoy.
Y solo espero que cuando nos volvamos a ver todo sea igual que hasta ahora.
Y sola espero que cuando nos volvamos a ver todo sea igual que hasta ahora.

Es como si tengo miedo de que este nada
de energía que corre entre nosotrxs
por el aire que contaminamos de ternura
se pudiera difuminar
y fuera a quedar en
una pizca de nada de nada.

Se que ahora es nada,
así que es absurdo querer perder este trocito de nada
que no llena casi nada,
que no llega para nada,
pero que a veces parece que lo llena casi todo
casi tot el aire que corre
o que no corre
intentando escapar
entre nosotros.
Intentando escapar
de nosotros.

Pero sabes que?
Yo no quiero escapar de nosotros.

No se cuando nos volveremos a ver
y no se si quiero saberlo hoy
y solo espero que cuando nos volvamos a ver todo sea igual que hasta ahora.
Tampoco se cuando volveremos.

Ni cuándo volveremos a escapar haciendo ver que nos hemos encontrado de nuevo.

No se si tengo miedo a perder algo que no conozco,
a que la conexión de la energía baje de frecuencia
o a que la extensión del tiempo deje de existir entre espacio, aire  y cuerpo.

Puedo imaginarte,
a TI,  de mil i una versiones distintas,
ninguna mejor que otra.
pero eso que mas da,
si se que siempre ME quedaría
con esta sensación
que dejas por allí
de que habito
dentro la mejor versión de MI misma.

TE COMISTE EL SOL


TE COMISTE EL SOL


Llueve tanto que Casi puedo ver como te comiste el sol…

-Llegas tarde
el sol ya se ha ido.

-No, no llego tarde
llego ahora,
porque estaba comiendo me el sol. Y tu? Que hiciste?
Esperándome bajo la lluvia?
Alomejor no soy yo quien llega tarde, eres tú que llegas demasiado temprano y el sol aún no ha salido.


-Nuestra posición frente a las cosas cambia el punto de vista, todos son válidos, todos son correctos, solo son diferentes- tantas verdades como personas.-

TISquisMISquis


Tu de yo de ti de mi

MI DE TI DE MI.
TI DE MI DE TI.

-mi de ti sin mi/ ti de mi con ti-


Yo,
Lo siento desde aquí
Hueles a ti con mi.
Tu,
Lo hueles desde allí?
Soy mi sin ti.
Huelo a miedo con libertad,
Creo.
Vuelo a libertad sin miedo,
Creo.
Yo.

Hay tantas cosas que huelen a mi de ti...
tantos tu sin yo…
Tantos tuyos con- migos.
Tantos tus con amigos.                 (y yo)Con tus amigos.
Tantísimas cosas que gritan de ti sin mi.

Tantísimos Tis de Mis…
Tan-ti-si-mos.
Tant- ti- sin -más.
Tanto de ti sin más.
Tanto tu sin mi.
Tantos tes sin Más.
Tantos tes sin mi.
Tantos tes sin miel.
Tantos tus sin mis.

(Ah, Y unos cuantos Tes de Miel. By the way.)

Que ya no se quien,
(Tu  o yo)
És más TISquisMISquis
De lxs dos.
Pero qué más dan los tis y los mis,
Si tenemos los quis.
Quis quis (Kiss Kiss).

Que ya no se
Si hay mas de ti en mi.
O más de mi en ti.
O mas tu en mi O en yo O en ti.
(O más yo en mi tu).

O yo en MItad de ti perdida.
O tu en MItad de mi perdido.
O yo en mi MItad de cama.
(O tu en mi MItad de sofà.)
O yo  TÍ-MIda
O tu me MIras
O yo te MIdo (cuantos tis de mis tienes, tal vez.)
O yo te MImo
O…
O...O…o…

Lo hueles ?
És el sonido de tu MIrada.
Que ya viene a buscar-te.

O a buscar Té
(Però este tal vez sin miel)
Este té sin mi.
Este tu sin mi.

Oye, sabes que,
Mejor nos dejamos de tiquismidezes
Y de tis y de mis y de timideces.
Y nos tomamos un Té Amb Mel.
Qué te parece?

PD:
Que té quieres?
El té con mi
O el mi sin té
O el ti con mi?
Yo creo que me pido el TU con MIel.

Es broma, tio.
A la mierda los tu de yo de ti de mi.

Yo me pido un té contigo.
Y punto.
.


(Y tu?)
.

Peus Negres


| Peus negres |

de corredisses amb mitjons a les mans pel backstage
mitjons bruts plens de somnis que fan olor a resina.

| Peus negres |

perquè utilitzem els mitjons per a posar resina enlloc de peus.


| Peus negres |

De muntar tribunes i desplegar cadires,
fer crispetes i recomptes d’entrades.
De corretejar per allà
o de parlar per aquí
de no parar d’anar d’aquí cap allà.


| Peus negres |

De perseguir tècnics de so
Que ara em diuen, que tot controlat
ja tenen un pla millor- he escoltat-
(de quina llum llençar per crear l'atmosfera que somiaves des del segon dia de creació.)


| Peus negres |

De fer i desfer nusos.
De resseguir el camí del backstage
per portar aigua, llançar-te el mosquetó,
passar-te una eslinga i crida que em portin l’escala.


| Peus negres |

De tensar cametes i sostenir cordes de politges encallades.
De córrer pels passadissos a escridassades organitzatives que cada cop el camí és més llarg………………………………………………………………………………………………………
(però més clar). (M’han dit.)
Tant clar com els meus peus negre és rumoreja.



| Peus negres |

D’estar cansada.
De buscar el perdut
mitjó pudent de la resina.
De buscar- la i no trobar-la ni sota les pedres,
Suposo que estava allà on canten els arbres.
O allà on canten els peus (negres.)


| Peus negres |

(Potser perquè utilitzem els mitjons per a posar resina enlloc de peus.)

| Peus negres |

que traginen cossos cansats
però onfires, plens de l'adrenalina
d’abans de començar l’espectacle.

| Peus negres |

De començar a tenir-ho tot a punt.
(al final, com sempre, tot a punt a última hora)


| Peus negres |

però tot controlat.
al final, tot tant controlat,
que apareixo en escena i la llum em protegeix i em delata al mateix temps.
Uns focus m’iluminen aquests deliciosos | Peus negres | que llueixo
que no enganxen ni amb resina amb la dramatúrgia pautada.
O potser sí que queda bé i tot al final, no?

Doncs de fet,
vesteixo
| Peus negres |
de al final tot controlat
de he treballat Hard.

| Peus negres |
de fins aquí hem arribat
(pel camí llarg!)
i ara aquí estem.
Ha disfrutar i ha disposar dels peus negres.
que encara queda molt per fer!
I molt més negres que acabaran si tot va sortint bé!

Peus negres que canten
que canten històries de quin camins he agafat per arribar on estic ara.
peus negre d’autenticitat

-PEUS NEGRES D'AUTENTICITAT-